Η μουσική είναι ήχος και συναίσθημα μαζί, είναι έκφραση του ανθρώπου και επικοινωνία με τους άλλους.
Ας τραγουδήσουμε! 
ΟΣΤΙΝΑΤΟ
Το βίντεο αυτό συνοδεύεται και με σχετικό παιχνίδι. Ακολουθείστε στο πιο κάτω link για να το παίξετε!
Ορισμοί Eπανάληψη: Η ενέργεια ή το αποτέλεσμα του επαναλαμβάνω: ~ μιας λέξης / μιας φράσης / μιας πράξης.
~ του ίδιου λάθους. ~ μιας θεατρικής παράστασης / κινηματογραφικής ή τηλεοπτικής
προβολής / ενός αθλητικού αγώνα. H. ~ ενός μελωδικού / ρυθμικού αποσπάσματος. (έκφρ.)
κατ΄ ~, πολλές φορές. Μοτίβο: Στοιχείο ή θέμα καλλιτεχνικής δημιουργίας που συνήθως
επαναλαμβάνεται: Mουσικό ~. διακοσμητικό ~. οτιδήποτε επαναλαμβάνεται συχνά. Ρυθμός: Η λέξη ρυθμός παράγεται από το ρήμα ρέω (ρους, ροή, ρευστό), που σημαίνει κινούμαι,
προχωρώ, κυλάω. Στη μουσική σημαίνει η εναλλαγή ήχων κατά χρονικά διαστήματα που έχουν μεταξύ τους ανάλογη διάρκεια.
Μουσική: Επαναλαμβανόμενες μουσικές φράσεις Ostinato : Henri Mancini - “Peter Gunn Theme”:
The Verve – «Bitter Sweet Symphony»:
Donna Summer, Giorgio Moroder – “I Feel Love”: https://www.youtube.com/watch?v=NmISatLDG0
Seven Nation Army των White Stripes
Χορός: Ρώσικος παραδοσιακός χορός των μπαλέτων Μπεριοσκα:
https://www.youtube.com/watch?v=PeaXWshV3bM&list=RDPeaXWshV3bM&start_radio=1&
t=146
Τσαικόφσκι, η λίμνη των Κύκνων, “Ο χορός των νεαρών κύκνων»:
https://www.youtube.com/watch?v=0GsajWIF3ws
Ακούστε τα μουσικά παραδείγματα. Υπάρχει οστινάτο μελωδικό ή ρυθμικό; Ναι ή όχι; Πατήστε την παρακάτω εικόνα!
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι τα ρυθμικά ostinati χρησιμοποιούνται ευρέως στη δραματική μουσική ταινιών .
Ο Χανς Ζίμερ είναι ένας συνθέτης ταινιών που κάνει σημαντική χρήση αυτής της τεχνικής στις πολλές ταινίες που έχει γράψει.
Ακούστε την έναρξη από το θέμα του για την ταινία «Πειρατές της Καραϊβικής» που ερμηνεύει η Συμφωνική Ορχήστρα του Ώκλαντ (Νέα
Ζηλανδία):
Μπορείτε να ακούσετε ότι υπάρχει ένας αριθμός διαφορετικών ostinati σε πολλά από τα διαφορετικά μέρη που είναι στρωμένα για να παράγουν τον συνολικό ήχο.
Εδώ είναι το ρυθμικό ostinato που αποτελεί τη βάση της μελωδικής γραμμής:
ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΗΡΑΝ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥΣ ΟΙ ΝΟΤΕΣ
https://lefkadazin.gr/2017/01/10/apo-pou-proerxodai-oi-notes-tou-pedagrammou/
https://lefkadazin.gr/2017/01/10/apo-pou-proerxodai-oi-notes-tou-pedagrammou/
Γενική Ιστορία της Μουσικής
Προϊστορική Εποχή έως το Σήμερα
Η μουσική, αναμφισβήτητα, υπήρχε και θα υπάρχει σε κάθε μορφή ανθρώπινου
πολιτισμού.Πάμε να δούμε την πορεία και την εξέλιξη της,μέσα στο χρόνο…από
το 60.000 π.Χ μέχρι και τον 21ο αιώνα μ.Χ.
πολιτισμού.Πάμε να δούμε την πορεία και την εξέλιξη της,μέσα στο χρόνο…από
το 60.000 π.Χ μέχρι και τον 21ο αιώνα μ.Χ.
ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΚΗ ΕΠΟΧΗ
Η μουσική πρωτοεμφανίστηκε περίπου 60.000 χρόνια πριν, κάπου στην Αφρική
και το πρώτο μουσικό όργανο του ανθρώπου, ήταν η ίδια του η φωνή. Έπειτα,
ευρήματα από την Παλαιολιθική Εποχή, δείχνουν ότι οι άνθρωποι σκάλιζαν και
τρυπούσαν κόκκαλα ζώων για να δημιουργήσουν μουσικά όργανα. Η πιο
πρόσφατη και μεγαλύτερη συλλογή προϊστορικών μουσικών οργάνων, βρέθηκε
στην Κίνα, και χρονολογείται μεταξύ 7000 με 6600 π.Χ.
και το πρώτο μουσικό όργανο του ανθρώπου, ήταν η ίδια του η φωνή. Έπειτα,
ευρήματα από την Παλαιολιθική Εποχή, δείχνουν ότι οι άνθρωποι σκάλιζαν και
τρυπούσαν κόκκαλα ζώων για να δημιουργήσουν μουσικά όργανα. Η πιο
πρόσφατη και μεγαλύτερη συλλογή προϊστορικών μουσικών οργάνων, βρέθηκε
στην Κίνα, και χρονολογείται μεταξύ 7000 με 6600 π.Χ.
ΑΡΧΑΙΑ ΕΠΟΧΗ (έως το 500 μ.Χ)
Το τέλος της Προϊστορικής Εποχής, θεωρείται η στιγμή που ο άνθρωπος ξεκίνη-
σε να γράφει. Συνεπώς, η ανάπτυξη της λογοτεχνίας, μας έφερε σε μία νέα μου-
σική εποχή, που ονομάστηκε Αρχαία Εποχή.Η Αρχαία Μουσική, πήγασε κι ανα-
πτύχθηκε από πολλούς πολιτισμούς σε πολλά σημεία του κόσμου. Μεσοποταμία,
Ινδία, Περσία, Αίγυπτος, Κίνα, Ελλάδα και Ρώμη, έθεσαν τις μουσικές βάσεις,
ορίζοντας τους πρώτους μουσικούς χαρακτηρισμούς: νότα και κλίμακα.Κάθε πολι-
τισμός δημιούργησε τα δικά του μουσικά όργανα (πολλά από τα οποία υπάρχουν
μέχρι και σήμερα), και συνέβαλε εξίσου στην ανάπτυξη της μουσικής.Άξιο αναφο-
ράς είναι ότι, η αρχαιότερη γραμμένη μουσική σύνθεση που έχει ανακαλυφθεί πο-
τέ, και χρονολογείται περίπου το 1400 π.Χ, είναι ένας Χ(ουρρίτικος θρησκευτικός
Ύμνος προς τη θεά Νικκάλ και προέρχεται από την Ουγκαρίτ, βόρεια της Χαναάν
(σημερινή Συρία).
σε να γράφει. Συνεπώς, η ανάπτυξη της λογοτεχνίας, μας έφερε σε μία νέα μου-
σική εποχή, που ονομάστηκε Αρχαία Εποχή.Η Αρχαία Μουσική, πήγασε κι ανα-
πτύχθηκε από πολλούς πολιτισμούς σε πολλά σημεία του κόσμου. Μεσοποταμία,
Ινδία, Περσία, Αίγυπτος, Κίνα, Ελλάδα και Ρώμη, έθεσαν τις μουσικές βάσεις,
ορίζοντας τους πρώτους μουσικούς χαρακτηρισμούς: νότα και κλίμακα.Κάθε πολι-
τισμός δημιούργησε τα δικά του μουσικά όργανα (πολλά από τα οποία υπάρχουν
μέχρι και σήμερα), και συνέβαλε εξίσου στην ανάπτυξη της μουσικής.Άξιο αναφο-
ράς είναι ότι, η αρχαιότερη γραμμένη μουσική σύνθεση που έχει ανακαλυφθεί πο-
τέ, και χρονολογείται περίπου το 1400 π.Χ, είναι ένας Χ(ουρρίτικος θρησκευτικός
Ύμνος προς τη θεά Νικκάλ και προέρχεται από την Ουγκαρίτ, βόρεια της Χαναάν
(σημερινή Συρία).
ΜΕΣΑΙΩΝΑΣ(500 – 1400)
Ας επικεντρωθούμε τώρα στην Ευρώπη. H εποχή αυτή, ξεκινά με την πτώση
της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, και τελειώνει περίπου στο τέλος του 14 αιώνα μ.Χ.
Μία περιόδος ναυαρχίδα, για την εξέλιξη της μουσικής. Ως γνωστόν, ο μεσαίωνας
διακατεχόταν από μία θεοκρατική επιβολή, που είχε ως αποτέλεσμα την κυριαρχία
της θρησκευτικής μουσικής. Έχουμε την Καθολική Εκκλησία να ηγείται του Δυτικού
Κόσμου από τη μία, και τη γέννηση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας από την άλλη.
Στο Βυζάντιο, ο Πυθαγόρας αναφέρεται ως θεμελιωτής του μουσικού είδους που
μετέπειτα εξελίχτηκε στη βυζαντινή μουσική. Ήταν ο πρώτος που δημιούργησε
τους μουσικούς “ήχους” και απέδωσε τις αναλογίες τους με νότες. Αυτό δημιούργη-
σε τις κλίμακες που είναι η βάση της Οκτωήχου, του κέντρου δηλαδή της βυζαντινής
μουσικής θεωρίας.
της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, και τελειώνει περίπου στο τέλος του 14 αιώνα μ.Χ.
Μία περιόδος ναυαρχίδα, για την εξέλιξη της μουσικής. Ως γνωστόν, ο μεσαίωνας
διακατεχόταν από μία θεοκρατική επιβολή, που είχε ως αποτέλεσμα την κυριαρχία
της θρησκευτικής μουσικής. Έχουμε την Καθολική Εκκλησία να ηγείται του Δυτικού
Κόσμου από τη μία, και τη γέννηση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας από την άλλη.
Στο Βυζάντιο, ο Πυθαγόρας αναφέρεται ως θεμελιωτής του μουσικού είδους που
μετέπειτα εξελίχτηκε στη βυζαντινή μουσική. Ήταν ο πρώτος που δημιούργησε
τους μουσικούς “ήχους” και απέδωσε τις αναλογίες τους με νότες. Αυτό δημιούργη-
σε τις κλίμακες που είναι η βάση της Οκτωήχου, του κέντρου δηλαδή της βυζαντινής
μουσικής θεωρίας.
Η Βυζαντινή καθώς και η μουσική της Δύσης, ήταν μονοφωνική. Δηλαδή υπήρχε
μόνο μία μελωδική γραμμή, που είτε ψελνόταν, είτε παιζόταν από ένα μουσικό
όργανο.Πηγαίνοντας τώρα στο Δυτικό κόσμο, το βασικότερο μονοφωνικό είδος,
ήταν το Γρηγοριανό μέλος, που πήρε το όνομα του από τον Πάπα Γρηγόριο Α’.
Σημαντικό είναι το γεγονός ότι, οι ψαλμοί μαθαίνονταν προφορικά, από στόμα σε
στόμα, κι από άνθρωπο σε άνθρωπο. Κάτι τέτοιο φυσικά, ήταν πολύ δύσκολο και
χρονοβόρο. Οπότε, κατά τη διάρκεια του 9ου αιώνα, έχουμε την καθιέρωση της
πρώτης μουσικής σημειογραφίας, που περιλάμβανε σύμβολα για ρυθμό και τονικό-
τητα, όπως περίπου συνέβαινε και στη Βυζαντινή μουσική.Μέχρι που το 10ο αιώνα,
ένας μοναχός θεωριτικός μουσικός ονόματι Guido, εφευρίσκει ένα πρωτοφανές
σύστημα σημειογραφίας που έπειτα από μικρές παρεμβάσεις καταλήγει να είναι το
γνωστό σε όλους μας Ντο, Ρε, Μι κ.ο.κ.Μέσα στον ίδιο αιώνα, γεννιέται και η πολυ-
φωνία, στην οποία ηχούν ταυτόχρονα, 2 ή και περισσότερες μελωδικές γραμμές.
Η πολυφωνία με τη σειρά της, έθεσε κι αυτή τις βάσεις για την τεράστια μουσική
ιστορία που ακολουθεί.
μόνο μία μελωδική γραμμή, που είτε ψελνόταν, είτε παιζόταν από ένα μουσικό
όργανο.Πηγαίνοντας τώρα στο Δυτικό κόσμο, το βασικότερο μονοφωνικό είδος,
ήταν το Γρηγοριανό μέλος, που πήρε το όνομα του από τον Πάπα Γρηγόριο Α’.
Σημαντικό είναι το γεγονός ότι, οι ψαλμοί μαθαίνονταν προφορικά, από στόμα σε
στόμα, κι από άνθρωπο σε άνθρωπο. Κάτι τέτοιο φυσικά, ήταν πολύ δύσκολο και
χρονοβόρο. Οπότε, κατά τη διάρκεια του 9ου αιώνα, έχουμε την καθιέρωση της
πρώτης μουσικής σημειογραφίας, που περιλάμβανε σύμβολα για ρυθμό και τονικό-
τητα, όπως περίπου συνέβαινε και στη Βυζαντινή μουσική.Μέχρι που το 10ο αιώνα,
ένας μοναχός θεωριτικός μουσικός ονόματι Guido, εφευρίσκει ένα πρωτοφανές
σύστημα σημειογραφίας που έπειτα από μικρές παρεμβάσεις καταλήγει να είναι το
γνωστό σε όλους μας Ντο, Ρε, Μι κ.ο.κ.Μέσα στον ίδιο αιώνα, γεννιέται και η πολυ-
φωνία, στην οποία ηχούν ταυτόχρονα, 2 ή και περισσότερες μελωδικές γραμμές.
Η πολυφωνία με τη σειρά της, έθεσε κι αυτή τις βάσεις για την τεράστια μουσική
ιστορία που ακολουθεί.
ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ (1400 – 1600)
Είναι δύσκολο να σχετίσουμε τη Μουσική Αναγέννηση με την Αναγέννηση στις
υπόλοιπες τέχνες. Κατ’ αρχήν η Μουσική Αναγέννηση δεν ξεκίνησε στην Ιταλία,
αλλά πιο βόρεια, εκεί που είναι η σημέρινη Γαλλία, Ολλανδία και Βέλγιο.Στα μισά
του 15ου αιώνα, οι συνθέτες και οι τραγουδιστές από τις Κάτω Χώρες, ξεκίνησαν
να εξαπλώνονται στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στην Ιταλία, όπου έβρισκαν
δουλειά σε παπικά παρεκκλήσια ή σε αριστοκρατικά σαλόνια.Με την εφεύρεση
του πρώτου εκτυπωτή, ήρθε και η εξάπλωση της μουσικής σε όλη την Ευρώπη.
Η μουσική ξεκίνησε σιγά σιγά να αλλάζει και να παίρνει διάφορες μορφές, μέχρι
που στο τέλος του 16ου αιώνα, κάθε χώρα της Ευρώπης είχε πλέον τη δική της
μουσική παράδοση.Η μουσική επανάσταση της Αναγέννησης όμως, ήρθε το
1570. Η ομάδα ανθρωπιστών και μουσικών “Florentine Camerata”, με αρχηγό τον
πατέρα του Γαλιλέου, θέλησαν να επανακτήσουν τη μουσική της Αρχαίας Ελλάδας,
φτιάχνοντας έτσι μία φόρμα μουσικής. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1600, η φόρμα
αυτή, χρησιμοποιέιται για την σύνθεση της πρώτης όπερας που σηματοδοτεί και
το τέλος της Αναγέννησης.
ΜΠΑΡΟΚ (1600 – 1750)
Τη Μπαρόκ εποχή, επήλθε άνθιση σε όλη την Ευρώπη, όχι μόνο στη μουσική,
αλλά σε όλες τις τέχνες και την Αρχιτεκτονική.Η μπαρόκ μουσική ξεκίνησε με τις
πρώτες όπερες, δηλαδή μία δραματική σόλο φωνή συνοδευόμενη από ορχήστρα,
και επεκτάθηκε στην πολυφωνική αντιστικτική μουσική, στην οποία, όπως είπαμε
και στη Μεσαιωνική Μουσική, χρησιμοποιούνταν ταυτόχρονα 2 ή και περισσότε-
ρες μελωδίες.Γερμανοί, Ιταλοί, Γάλλοι, Ολλανδοί, Πολωνοί, Ισπανοί, Πορτογάλοι
και Άγγλοι συνθέτες, ανέπτυσσαν την οργανική μουσική, γράφοντας για μικρά
μουσικά σύνολα εγχόρδων, χάλκινων και ξύλινων πνευστών, καθώς και για χορω-
δίες, εκκλησιαστικά όργανα και κλαβεσέν, το σημερινό μας Πιάνο.Κατά τη διάρκεια
αυτής της περιόδου, δημιουργήθηκαν πολλές φόρμες μουσικής οι οποίες χρησιμο-
ποιήθηκαν σχεδόν από όλους τους συνθέτες της επερχόμενης μουσικής ιστορίας,
όπως η Φούγκα, η Σονάτα, και το Κονσέρτο.Μερικοί από τους σημαντικότερους
συνθέτες της εποχής είναι ο George Frideric Handel, o Antonio Vivaldi, και
βεβαίως ο Johann Sebastian Bach.
ΚΛΑΣΙΚΙΣΜΟΣ (1730 – 1820)
Καιιιιιι…. Επιτέλους Διαφωτισμός. Ξεκινώντας από τη Γιαλλία, κι έπειτα σε όλη την Ευρώπη, διαφωτιστές που πρέσβευαν τον ορθολογισμό και την πρόοδο, τάχθηκαν υπέρ της ατομικής ελευθερίας και εναντίον της τυραννικής διακυβέρνησης και της καταπίεσης που ασκούσε ηΡωμαιοκαθολική Εκκλησία. Έτσι και η μουσική, ξέφυγε από τα εκκλησιαστικά πρότυπα.Η κλασική περίοδος χαρακτηρίζεται από την Ομοφωνία και την Αρμονία, η οποία βασίζεται πάνω σε μία βασική μελωδία συνοδευόμενη από συγχορδίες και διαφέρει από τη μονοφωνία και τη πολυφωνία που επικρατούσε μέχρι τότε.Οι νέες μελωδίες που γεννιούνται, είναι σχεδόν σαν μελωδίες φωνής, οπότε οι κλασικοί συνθέτες αντικατέστησαν τους τραγουδιστές και αφοσιώθηκαν αποκλειστικά στη μουσική. Η οργανική μουσική, σχεδόν αντικατέστησε τις όπερες κι άλλες τραγουδιστές φόρμες μουσικής με τη Σονάτα, τη Συμφωνία και το Κονσέρτο.Μερικοί από τους σημαντικότερους συνθέτες της Κλασικής εποχής είναι o Franz Schubert, o Joseph Haydn, και το παιδί θαύμα που ακούει στο όνομα Wolfgang Amadeus Mozart.
ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΣ (1780 – 1910)
Η μουσική την περίοδο του Κλασικισμού δεν είχε συναίσθημα. Ήταν πολύ μετρημένη κι πολύ συντηρητική.Το Δεκέμβριο του 1770 όμως, στη Βόννη της Γερμανίας, γεννιέται ο συνθέτης που θα πάει τη μουσική ένα βήμα παρακάτω. Πρόκειται για την κυριότερη φιγούρα της μετάβασης της μουσικής από την κλασική μουσική στον ρομαντισμό. Θα σπάσει τα φράγματα του κλασικισμού, και η μουσική του,γεμάτη δυνατά συναισθήματα,θα φέρει το Ρομαντισμό.Το όνομα αυτού;Ludwig van Beethoven (1770-1827). Μία περίοδος στην οποία η μουσική έγινε ένα μέσο έκφρασης συναισθημάτων, περικλείοντας τη λογοτεχνία και τις τέχνες.Συνθέτες όπως o Schumann, o Chopin, o Mendelssohn, ο Strauss, o Brahms, o Liszt, o Tchaikovsky, o Verdi, o Wagner, o Sibelius, συνέθεταν πλέον πιο περίπλοκες μουσικές και πιο μεγάλης διάρκειας, με πιο απελευθερωμένο το χέρι και τη φαντασία τους.
ΙΜΠΡΕΣΙΟΝΙΣΜΟΣ – ΕΞΠΡΕΣΙΟΝΙΣΜΟΣ (1890 – 1950)
Ο Ιμπρεσιονισμός και ο Εξπρεσιονισμός, ήταν μουσικά κινήματα στο χώρο της Δυτικής Κλασικής Μουσικής το 19ο και 20ο αιώνα.Περιληπτικά, η μουσική του Ιμπρεσιονισμού, είχε σκοπό την πιο καλλιτεχνική αποτύπωση της διάθεσης και των συναισθημάτων, ενώ η μουσική του Εξπρεσιονισμού, είχε σκοπό την… ωμή αποτύπωση του αληθινού συναισθήματος χωρίς μεταμφιέσεις.
ΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟΣ (1890 – 1975)
Ο μοντερνισμός, με την ευρύτερη έννοια της λέξης, είναι οι μοντέρνες σκέψεις, κι αντιλήψεις. Μία αντίδραση στις συντηρητικές αξίες. Το πιο παραδειγματικό κίνητρο του μοντερνισμού ήταν η απόρριψη της μουσικής παράδοσης και η διαφορετική προσέγγιση και αξιοποίηση της μέχρι τότε ισχύουσας μουσικής θεωρίας.Επίσης, στα τέλη του 19ου αιώνα, στη Βόρεια Αμερική, άρχισε να γεννιέται η Τζαζ μέσα στα κυκλώματα των δούλων που είχαν μεταφερθεί από την Αφρική.Και στις αρχές του 20ου αιώνα, κάνουν την εμφάνισή τους τα Μπλουζ, προερχόμενα από τις ρίζες της Αφρικανικής μουσικής παράδοσης.
20ος & 21ος ΑΙΩΝΑΣ
Μετέπειτα, η μουσική του 20ου αιώνα, δεν έχει μία συγκεκριμένη ταυτότητα. Συνθέτονταν πολλά είδη μουσικής που βασίζονταν στο Μοντερνισμό, τον Ιμπρεσιονισμό και Εξπρεσιονισμό,το Μεταρομαντισμό και Νεοκλασικισμό.Από το σημείο αυτό μέχρι και σήμερα, αναπτύσσεται με ιλλιγγιώδεις ταχύτητες.1950 – το rock n roll στις ΗΠΑ και pop μουσική στο ΗΒ1960 – το classic rock κι έπειτα όλα τα παρακλάδια του1970 – η metal φτάνοντας στο τώρα, όπου τα είδη της μουσικής είναι κυριολεκτικά αμέτρητα.
ΜΕΛΟΔΥΣΣΕΙΑ
ΤΡΑΓΟΥΔΩΝΤΑΣ ΜΟΥΣΙΚΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ
Στη μουσική ορολογία, ο κανόνας αποτελεί σύνθεση, στην οποία μια κύρια μελωδία ακολουθείται με χρονική διαφορά (διαφορά φάσης ενός ογδόου, τετάρτου, ενός μέτρου κλπ) από άλλες φωνές μέσω μίμησης. Η αρχική φωνή που έχει και την κύρια μελωδία ονομάζεται οδηγός, ενώ οι υπόλοιπες φωνές που ακολουθούν ονομάζονται ακόλουθοι. Η μίμηση αυτή καθεαυτή πρέπει να είναι είτε πανομοιότυπη της κύριας μελωδίας, είτε παραλλαγή αυτής. Γνωστό παράδειγμα κανόνα αποτελεί το γαλλικό παιδικό τραγούδι "Frère Jacques", ενώ από το ρεπερτόριο της κλασικής μουσικής ξεχωρίζει ο Κανόνας του Γερμανού συνθέτη Johann Pachelbel.
FRERE JACQUES
PACHELBEL ΚΑΝΟΝΑΣ ΣΕ ΡΕ ΜΕΙΖΟΝΑ
Photodentro : Μουσική
ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΛΑΣΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ
ΑΝΤΟΝΙΟ ΒΙΒΑΛΝΤΙ (1678-1741) Ο Αντόνιο Βιβάλντι γεννήθηκε στη Βενετία το 1678. Από μικρός έμαθε βιολί από τον πατέρα του Τζιοβάνι Μπατίστα Βιβάλντι, που ήταν κουρέας, ίσως και φούρναρης αλλά και αξιόλογος βιολιστής και μουσικός.Το 1703 ο Αντόνιο χειροτονήθηκε ιερέας και σύντομα απέκτησε το παρατσούκλι «Ο κόκκινος παπάς», εξαιτίας του χρώματος των μαλλιών του.
Τον ίδιο χρόνο διορίστηκε καθηγητής βιολιού και αρχιμουσικός σε ένα ορφανοτροφείο θηλέων όπου συνέθεσε πάρα πολλά έργα για τις μαθήτριες του ορφανοτροφείου. Αφιερώθηκε αποκλειστικά στη μουσική και όχι στα θρησκευτικά του καθήκοντα.Συνέθετε πυρετωδώς και έγινε γνωστός έξω από τα στενά όρια της Βενετίας.Από το 1718 ταξίδευε διαρκώς, Ρώμη, Μιλάνο, Πράγα, για να παρουσιάζει τα έργα του, έχοντας ως βάση του τη Μάντοβα. Με την πάροδο του χρόνου, η δημοτικότητά του στη Βενετία άρχισε να υποχωρεί και ο Βιβάλντι, απογοητευμένος από τους συμπατριώτες του, ξενιτεύτηκε στη Βιέννη το 1741. Ένα μήνα αργότερα έφυγε από τη ζωή πάμπτωχος, έχοντας σπαταλήσει όλη του την περιουσία. Παρόλο που έγραψε μεγάλο αριθμό έργων -850 περίπου-, ανάμεσά τους πάρα πολλές όπερες -περίπου 20 σώζονται σήμερα- και απέκτησε μεγάλη φήμη όσο ζούσε, λίγο μετά τον θάνατό του ξεχάστηκε κι αυτός κι η μουσική του. Έπρεπε να περάσουν δύο αιώνες περίπου για να ανακαλύψει ο κόσμος και πάλι τη μουσική του, να βρεθούν χαμένες παρτιτούρες του και να παιχτεί η μουσική του στα μεγαλύτερα θέατρα του κόσμου. Σήμερα θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους συνθέτες της εποχής του Μπαρόκ.
ΓΙΟΧΑΝ ΣΕΜΠΑΣΤΙΑΝ ΜΠΑΧ (1685-1750) Ο Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ γεννήθηκε στο Άιζεναχ της Γερμανίας το 1685 και πέθανε στη Λειψία το 1750. Ήταν συνθέτης, διευθυντής ορχήστρας, οργανίστας και βιολιστής την εποχή του Μπαρόκ.
Ο Μπαχ σε ηλικία 10 χρονών μένει ορφανός και πηγαίνει στο σπίτι του αδερφού του. Διακρίνεται για τις μουσικές του ικανότητες. Σε ηλικία 15 ετών εγκαταλείπει το σπίτι του αδερφού του, για να αναζητήσει μα καλύτερη ζωή. Δεκαοχτώ χρονών είναι ήδη αναγνωρισμένος οργανίστας. Λόγω του ταλέντου του αλλά και των γνωριμιών του, ο Μπαχ είχε την ευκαιρία να παίξει στα καλύτερα και μεγαλύτερα εκκλησιαστικά όργανα της εποχής εκείνης. Αρχές του 18ου αιώνα δουλεύει ως οργανίστας και διευθυντής μουσικής στην αυλή της Βαϊμάρης. Παντρεύεται, κάνει επτά παιδιά, από τα οποία έζησαν τα τέσσερα. Στα χρόνια της Βαϊμάρης γνωρίζει την ιταλική όπερα της εποχής, η οποία επηρέασε τα εκκλησιαστικά του έργα. Αργότερα φεύγει και πάει στην αυλή του πρίγκιπα Λεοπόλδου του Άνχαλτ. Εκεί πεθαίνει το 1720, η γυναίκα του Μαρία Βαρβάρα και ένα χρόνο μετά παντρεύεται την Άννα Μαγδαληνή. Από αυτό το γάμο απέκτησε άλλα 13 παιδιά. Εκεί γράφτηκαν και τα σπουδαιότερα έργα για μουσική δωματίου, τα οποία αρχικά προορίζονταν για την εκπαίδευση των παιδιών του. Το 1722 προσλαμβάνεται ως οργανίστας στη Λειψία. Εκεί εργάζεται και συνθέτει συνολικά πάνω από τριακόσια έργα. Λόγω της προχωρημένης ηλικίας του σιγά-σιγά τυφλώνεται. Ωστόσο, στα τελευταία του έγραψε πολύ σημαντικά έργα για την ιστορία της μουσικής. Επίσης δύο παιδιά του από τον πρώτο του γάμο και δύο από τον δεύτερο ακολούθησαν τα βήματά του ως συνθέτες και σολίστ. Ο Γιόχαν Κρίστιαν Μπαχ μάλιστα έκανε ανεξάρτητη και μεγάλη καριέρα. Με το θάνατό του ξεχνιέται και αναγνωρίζεται αργότερα ως ένας από τους πιο σημαντικούς μουσικούς μέχρι σήμερα. Η μουσική του Μπαχ αποτελεί ολοκλήρωση της Μπαρόκ μουσικής πριν από την Κλασική. Η θρησκευτικότητα, η μουσική και ο θάνατος σημαδεύουν τον Μπαχ, από την αρχή ως το τέλος της ζωής του.
ΒΟΛΦΓΚΑΝΓΚ ΑΜΑΝΤΕΟΥΣ ΜΟΤΣΑΡΤ (1756-1791) Ο Μότσαρτ ήταν Αυστριακός συνθέτης. Γεννήθηκε στο Σάλτσμπουργκ, της Αυστρίας. Ήταν γιος του συνθέτη Λεοπόλντ Μότσαρτ και της Άννα-Μαρίας Περτλ.
Όταν η αδελφή του, Ναννέρλ ξεκίνησε μαθήματα πιάνου με τον πατέρα της ο τρίχρονος αδελφός της τους παρακολουθούσε. Στα 5 του, έπαιζε άψογα και συνέθετε μικρά κομμάτια. Έπαιζε εξαιρετικά πιάνο, όργανο, βιολί, μπορούσε να αποστηθίζει πολλές συνθέσεις και να αυτοσχεδιάζει πάνω σε ένα μουσικό θέμα. Ταξίδεψε πάρα πολύ για συναυλίες: στο Μόναχο, όπου έπαιξε μπροστά στην αυτοκράτειρα Μαρία Θηρεσία, στο Λονδίνο όπου συναντήθηκε με τον Γιόχαν Κρίστιαν Μπαχ, γιο του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ, στο Παρίσι, στη Χάγη, στη Λυόν, στη Γενεύη, στο Μιλάνο, στη Βιέννη όπου και συναντήθηκε με τον συνθέτη Γιόζεφ Χάυντν. Ήταν διοργανωτής συναυλιών, πιανίστας, μαέστρος, συνθέτης. Οι συνεχείς ασθένειες της γυναίκας του αλλά και η ροπή του στα τυχερά παιχνίδια τον οδήγησαν σε πολλά χρέη. Πέθανε στις 5 Δεκεμβρίου 1791. Κηδεύτηκε φτωχικά με έξοδα του Δήμου και τάφηκε σε μαζικό τάφο. Άφησε, εκτός από τη χήρα του, 2 παιδιά: τον Καρλ και τον Βόλφγκανγκ. Στα λίγα χρόνια της ζωής του συνέθεσε περίπου 600 έργα, κοντσέρτα, συμφωνίες, σονάτες εκκλησιαστική μουσική, όπερες κ.α.
ΛΟΥΝΤΒΙΧ ΒΑΝ ΜΠΕΤΟΒΕΝ (1770-1827) Μεγάλος Γερμανός μουσικοσυνθέτης, γεννήθηκε το 1770 στη Βόννη και πέθανε το 1827 Βιέννη.Προερχόταν από οικογένεια μουσικών και εκδήλωσε από πολύ μικρός την κλίση του προς τη μουσική.
Ο πατέρας του, θέλοντας να καλλιεργήσει το μουσικό ταλέντο του γιού του, του επέβαλε αυστηρή και σκληρή πειθαρχία, ένα είδος ψυχικής τυραννίας, που επέδρασε στην ψυχοσύνθεση του και του δημιούργησε τη συναίσθηση ενός ηθικού καθήκοντος απέναντι στη μουσική, που έπρεπε να εκδηλώσει. Μετά τον πατέρα του διάφοροι δάσκαλοι συμπλήρωσαν τη μουσική του εκπαίδευση στο πιάνο, στο βιολί και στη σύνθεση, σε σημείο που σε ηλικία 13 μόλις χρόνων να διοριστεί δεύτερος οργανίστας της αυλής και να παρουσιάσει και τις πρώτες συνθέσεις του. Γνώρισε και τα έργα του Μπαχ. Στη Βόννη μυήθηκε στα έργα των Χάιδν, Περγκολέζε και στις γαλλικές και ιταλικές όπερες. Το 1787 γράφτηκε στο πανεπιστήμιο. Το 1789 πήγε στη Βιέννη, για να μελετήσει τον Μότσαρτ. Στις 29 Μαρτίου 1795 έδωσε το πρώτο του ρεσιτάλ ως πιανίστας στη Βιέννη, όπου από το 1796 εγκαταστάθηκε μόνιμα, ερμηνεύοντας το έργο του Κονσέρτο για πιάνο αρ. 2. Η υπόλοιπη μόρφωσή του παραμελήθηκε, ενώ η παιδική ανατροφή του ήταν ελλιπής, αφού η μητέρα του ήταν ασθενική και γρήγορα πέθανε, ενώ ο πατέρας του τέθηκε σε δικαστική απαγόρευση λόγω του αλκοολισμού του. Το 1787 επισκέφτηκε στη Βιέννη τον Μότσαρτ, για να τελειοποιηθεί κοντά του. Ο μεγάλος συνθέτης τότε τον ανέλαβε υπό την προστασία του και φρόντισε για την τελειοποίησή του. Μετά το θάνατο του Μότσαρτ, την καθοδήγηση του νεαρού μουσουργού ανέλαβε ο Χάιδν. Ένα από τα σημαντικότερα και το πιο τραγικό γεγονός της ζωής του Μπετόβεν αποτέλεσε η κώφωση του. Άρχισε να χάνει την ακοή του σταδιακά από την ηλικία των 26 ετών, το 1796 και, περίπου το 1820, θεωρείται πως ήταν ολοκληρωτικά κωφός. Το γεγονός αυτό προκαλούσε μεγάλη θλίψη στον Μπετόβεν. Παρά την απώλεια της ακοής του, έγραψε μουσική μέχρι το τέλος της ζωής του. Η υγεία του Μπετόβεν ήταν γενικά κακή και το 1826 επιδεινώθηκε δραστικά, γεγονός που οδήγησε και στον θάνατο του τον επόμενο χρόνο.
ΠΙΟΤΡ ΙΛΙΤΣ ΤΣΑΪΚΟΦΣΚΙ (1840-1893) Ο Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι ήταν Ρώσος ρομαντικός συνθέτης. Καταγόταν από εύπορη οικογένεια. Σπούδασε νομικά, και συγχρόνως πήρε απο τη μητέρα του τα πρώτα στοιχεία μουσικής μόρφωσης.
Απο πολύ μικρός έδειξε την εξαιρετική ευφυϊα του, όμως, την κλίση του πρός τη μουσική την αποκάλυψε πολύ αργότερα, όταν παρακολούθησε μουσικά θεάματα στην Αγία Πετρούπολη. Ήταν υπερευαίσθητος και φιλάσθενος από τα παιδικά του χρόνια και όταν, σε ηλικία 14 ετών, πέθανε η μητέρα του, άρχισε να εμφανίζει συμπτώματα μελαγχολίας. Σε ηλικία 23 ετών εγκαταλείπει τη θέση του δημοσίου υπαλλήλου και ξεκινάει μουσικές σπουδές στο Ωδείο της Αγίας Πετρούπολης. Μελετάει σύνθεση και διεύθυνση ορχήστρας. Στα έργα του, αν και επηρεασμένος αρχικά από λαϊκές μελωδίες της πατρίδας του, γρήγορα βρίσκει το δικό του προσωπικό στυλ.Γύρω στα 40 του μία άγνωστή του γυναίκα, η βαρόνη φον Μεκ, του έστειλε ένα γράμμα και του πρότεινε να αναλάβει όλα του τα έξοδα, ώστε να μπορεί αυτός να συνθέτει απερίσπαστος. Την άγνωστη αυτή φίλη ο συνθέτης δεν τη συνάντησε ποτέ. Έκανε πολλά ταξίδια στην Ιταλία, Γαλλία, Αγγλία, Αμερική όπου παρουσίαζε τα έργα του και γρήγορα έγινε διάσημος. Πέθανε σε ηλικία 53 ετών. Παρόλο που έγραψε πολλά κοντσέρτα, συμφωνίες και έργα μουσικής δωματίου, τα μπαλέτα του, "ο Καρυοθραύστης" και "η Λίμνη των Κύκνων", είναι αυτά που έχουν κάνει το όνομά του αθάνατο.Η μουσική του είναι εξαιρετικά μελωδική, πλούσια σε ενορχήστρωση, με συγκινησιακή φόρτιση που καθρεφτίζει τη μελαγχολική του ιδιοσυγκρασία.
ΣΕΡΚΡΕΪ ΠΡΟΚΟΦΙΕΒ (1891-1953) Ο Σεργκέι Προκόφιεβ γεννήθηκε στις 23 Απριλίου του 1891 σε ένα αγροτικό χωριό της Ουκρανίας, το Σόντσοβκα. Ο πατέρας του ήταν αγρονόμος, και η μητέρα του ήταν μια μορφωμένη γυναίκα με έντονη μουσική αίσθηση και δεξιότητα στο πιάνο.
Ο Προκόφιεβ είχε μια πολύ όμορφη παιδική ηλικία. Μεγάλωσε με την αγάπη των γονιών του. Ο αγαπημένος συνθέτης της μητέρας του ήταν ο Τσαϊκόφσκι. Η αγάπη του για παραμύθια με νεράιδες, ιππότες και ήρωες νεανικής αθωότητας επίσης θα τον επηρέαζαν στη μουσική του. Παράλληλα με τη μουσική, το σκάκι ήταν ένα μεγάλο πάθος της ζωή του. Έδειξε ασυνήθιστες μουσικές ικανότητες από την ηλικία των πέντε. Η μητέρα του αναγνώρισε αμέσως το ταλέντο του γιου της.Το 1904 έδωσε εξετάσεις για εισαγωγή στο Ωδείο της Αγίας Πετρούπολης. Ήταν ο νεώτερος σπουδαστής που έγινε αποδεκτός. Προσπάθησε να αναπτύξει το προσωπικό ύφος του. Τα γραπτά του δείχνουν ότι, ακόμα και στα πρώτα έτη του ωδείου, ήταν γεμάτος αυτοπεποίθηση, κριτικός απέναντι στους συμφοιτητές του, αποδοκιμάζοντας ακόμα και την κριτική που λάμβανε συχνά από τους δασκάλους του. Αυτό ερμηνεύτηκε από πολλούς ως υπεροψία και αλαζονεία, ίσως και να ήταν. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Ωδείο και, ως ο καλύτερος πιανίστας σπουδαστής, του απονεμήθηκε το Βραβείο Άντον Ρουμπινστάιν. Με την έκρηξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου ταξίδεψε στο Λονδίνο. Επίσης ταξίδεψε στην Ιαπωνία και από εκεί στην Αμερική όπου παρουσίασε τα έργα του. Η αποδοχή τους ήταν συγκλονιστική καθώς οι κριτικοί εναντιώθηκαν στην «άγρια» μουσική και το παράξενο παίξιμό του αλλά πολλοί από το κοινό ήταν ενθουσιασμένοι. Στη Νέα Υόρκη, γνώρισε και τη μελλοντική σύζυγό του. Στην Ευρώπη και στο Παρίσι, όπου έζησε κυρίως τη δεκαετία 1920, καθιερώθηκε ως ο «κόκκινος συνθέτης της πρωτοπορίας». Από το 1933 δίδαξε για αρκετά χρόνια σύνθεση στη μεταπτυχιακή σχολή του Ωδείου της Μόσχας. Εκεί θεωρήθηκε ήρωας που η επαναστατική μουσική του είχε κατακτήσει τη δύση. Την ίδια επόχή αρχίζει να γράφει και μουσική για τον κινηματογράφο όπως ο «Υπολοχαγός Κιγέ», ο «Αλεξάντερ Νιέφσκι» κ.α. Στη διάρκεια της γερμανικής εισβολής του 1941 έγραψε την όπερα «Πόλεμος και ειρήνη», βασισμένη στο μυθιστόρημα του Λέβ Τολστόι.Πέθανε στις 5 Μαρτίου 1953.
ΤΖΟΑΚΙΝΟ ΡΟΣΣΙΝΙ (1792-1868) Γόνος μουσικής οικογένειας, ο Ροσσίνι γεννήθηκε το 1792 στην πόλη Πεζάρο. Στα δεκαέξι του κερδίζει το πρώτο βραβείο του Ωδείου της Μπολόνια, για την μια καντάτα του, ενώ επιδίδεται στη σύνθεση όπερας.
Οιπιο αξιοσημείωτες όπερες του παρουσιάζονται στη Ρώμη, τη Βενετία και το Μιλάνο και τη Βιέννη. Ακολουθούν οι όπερες "Τανκρέδος" και "Μια Ιταλίδα στο Αλγέρι" που σημειώνουν ακόμη μεγαλύτερη επιτυχία και εκτοξεύουν τη φήμη του 20χρονου συνθέτη σε παγκόσμιο επίπεδο. Μέχρι τα 21 του είχε εδραιωθεί στο φιλόμουσο κοινό της Ιταλίας και συνέχισε να γράφει όπερες, οι οποίες παρουσιάζονταν στο Μιλάνο και τη Βενετία. Στις 20 Φεβρουαρίου 1816 ανεβαίνει στο Θέατρο Αρτζεντίνα της Ρώμης η πιο γνωστή όπερά του, "Ο Κουρέας της Σεβίλλης". Αξιοσημείωτο παραμένει το παρασκηνιακό γεγονός ότι ο Ροσσίνι, κατά δήλωσή του, συνέθεσε το έργο σε δώδεκα μόλις ημέρες, χρόνο-ρεκόρ.Στη Βιέννη γνωρίζει από κοντά τον 51 ετών πλέον Μπετόβεν ο οποίος αργότερα του γράφει σε μια επιστολή: "...ώστε εσύ είσαι ο Ροσσίνι, ο συνθέτης του "Κουρέα της Σεβίλλης". Σε συγχαίρω. Θα παίζεται για όσο θα υπάρχει Ιταλική όπερα. Ποτέ μην προσπαθήσεις να γράψεις κάτι άλλο εκτός από όπερα: κάθε άλλο είδος θα βλάψει τη φύση σου". Μέχρι τα 31 του χρόνια ο Ροσσίνι έχει γράψει περί τις 20 όπερες. Απ' αυτές, "Ο Οθέλλος" αποτελεί την κλιμάκωση του έργου του, το 1816.Την περίοδο 1824-1829 ο Ροσσίνι γράφει την κωμική όπερα "Ο Κόμης του Ορύ" και τον "Γουλλιέλμο Τέλλο". Έχοντας αντιμετωπίσει για χρόνια μια φθίνουσα υγεία, στις 13 Νοεμβρίου 1868 πεθαίνει στην εξοχική του κατοικία, σε ηλικία 76 ετών από πνευμονία. Κατά παράκληση της ιταλικής κυβέρνησης- η τέφρα του μεταφέρεται στη Βασιλική του Τιμίου Σταυρού στη Φλωρεντία. Η περιουσία του Ροσσίνι αποτιμήθηκε σε 2,5 εκατομμύρια φράγκα, που αντιστοιχούν σήμερα σε περίπου 1,4 εκατομμύρια δολάρια. Ένα μέρος της περιουσίας του μεγάλου Ιταλού συνθέτη παραχωρήθηκε στην Κοινότητα του Πεζάρο. Το 1980, καθιερώθηκε το ετήσιο φεστιβάλ Όπερας Ροσίνι, που διεξάγεται στη γενέτειρά του κάθε Αύγουστο.
Classical Music Mashup
Παράξενα μουσικά όργανα
ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΙΣΗ ΤΩΝ ΗΧΩΝ ΤΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΜΕ ΤΙΣ ΝΟΤΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ
http://photodentro.edu.gr/v/item/ds/8521/1526
Ο Μπαχ σε ηλικία 10 χρονών μένει ορφανός και πηγαίνει στο σπίτι του αδερφού του. Διακρίνεται για τις μουσικές του ικανότητες. Σε ηλικία 15 ετών εγκαταλείπει το σπίτι του αδερφού του, για να αναζητήσει μα καλύτερη ζωή. Δεκαοχτώ χρονών είναι ήδη αναγνωρισμένος οργανίστας. Λόγω του ταλέντου του αλλά και των γνωριμιών του, ο Μπαχ είχε την ευκαιρία να παίξει στα καλύτερα και μεγαλύτερα εκκλησιαστικά όργανα της εποχής εκείνης. Αρχές του 18ου αιώνα δουλεύει ως οργανίστας και διευθυντής μουσικής στην αυλή της Βαϊμάρης. Παντρεύεται, κάνει επτά παιδιά, από τα οποία έζησαν τα τέσσερα. Στα χρόνια της Βαϊμάρης γνωρίζει την ιταλική όπερα της εποχής, η οποία επηρέασε τα εκκλησιαστικά του έργα. Αργότερα φεύγει και πάει στην αυλή του πρίγκιπα Λεοπόλδου του Άνχαλτ. Εκεί πεθαίνει το 1720, η γυναίκα του Μαρία Βαρβάρα και ένα χρόνο μετά παντρεύεται την Άννα Μαγδαληνή. Από αυτό το γάμο απέκτησε άλλα 13 παιδιά. Εκεί γράφτηκαν και τα σπουδαιότερα έργα για μουσική δωματίου, τα οποία αρχικά προορίζονταν για την εκπαίδευση των παιδιών του. Το 1722 προσλαμβάνεται ως οργανίστας στη Λειψία. Εκεί εργάζεται και συνθέτει συνολικά πάνω από τριακόσια έργα. Λόγω της προχωρημένης ηλικίας του σιγά-σιγά τυφλώνεται. Ωστόσο, στα τελευταία του έγραψε πολύ σημαντικά έργα για την ιστορία της μουσικής. Επίσης δύο παιδιά του από τον πρώτο του γάμο και δύο από τον δεύτερο ακολούθησαν τα βήματά του ως συνθέτες και σολίστ. Ο Γιόχαν Κρίστιαν Μπαχ μάλιστα έκανε ανεξάρτητη και μεγάλη καριέρα. Με το θάνατό του ξεχνιέται και αναγνωρίζεται αργότερα ως ένας από τους πιο σημαντικούς μουσικούς μέχρι σήμερα. Η μουσική του Μπαχ αποτελεί ολοκλήρωση της Μπαρόκ μουσικής πριν από την Κλασική. Η θρησκευτικότητα, η μουσική και ο θάνατος σημαδεύουν τον Μπαχ, από την αρχή ως το τέλος της ζωής του.
ΒΟΛΦΓΚΑΝΓΚ ΑΜΑΝΤΕΟΥΣ ΜΟΤΣΑΡΤ (1756-1791) Ο Μότσαρτ ήταν Αυστριακός συνθέτης. Γεννήθηκε στο Σάλτσμπουργκ, της Αυστρίας. Ήταν γιος του συνθέτη Λεοπόλντ Μότσαρτ και της Άννα-Μαρίας Περτλ.
Όταν η αδελφή του, Ναννέρλ ξεκίνησε μαθήματα πιάνου με τον πατέρα της ο τρίχρονος αδελφός της τους παρακολουθούσε. Στα 5 του, έπαιζε άψογα και συνέθετε μικρά κομμάτια. Έπαιζε εξαιρετικά πιάνο, όργανο, βιολί, μπορούσε να αποστηθίζει πολλές συνθέσεις και να αυτοσχεδιάζει πάνω σε ένα μουσικό θέμα. Ταξίδεψε πάρα πολύ για συναυλίες: στο Μόναχο, όπου έπαιξε μπροστά στην αυτοκράτειρα Μαρία Θηρεσία, στο Λονδίνο όπου συναντήθηκε με τον Γιόχαν Κρίστιαν Μπαχ, γιο του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ, στο Παρίσι, στη Χάγη, στη Λυόν, στη Γενεύη, στο Μιλάνο, στη Βιέννη όπου και συναντήθηκε με τον συνθέτη Γιόζεφ Χάυντν. Ήταν διοργανωτής συναυλιών, πιανίστας, μαέστρος, συνθέτης. Οι συνεχείς ασθένειες της γυναίκας του αλλά και η ροπή του στα τυχερά παιχνίδια τον οδήγησαν σε πολλά χρέη. Πέθανε στις 5 Δεκεμβρίου 1791. Κηδεύτηκε φτωχικά με έξοδα του Δήμου και τάφηκε σε μαζικό τάφο. Άφησε, εκτός από τη χήρα του, 2 παιδιά: τον Καρλ και τον Βόλφγκανγκ. Στα λίγα χρόνια της ζωής του συνέθεσε περίπου 600 έργα, κοντσέρτα, συμφωνίες, σονάτες εκκλησιαστική μουσική, όπερες κ.α.
ΛΟΥΝΤΒΙΧ ΒΑΝ ΜΠΕΤΟΒΕΝ (1770-1827) Μεγάλος Γερμανός μουσικοσυνθέτης, γεννήθηκε το 1770 στη Βόννη και πέθανε το 1827 Βιέννη.Προερχόταν από οικογένεια μουσικών και εκδήλωσε από πολύ μικρός την κλίση του προς τη μουσική.
Ο πατέρας του, θέλοντας να καλλιεργήσει το μουσικό ταλέντο του γιού του, του επέβαλε αυστηρή και σκληρή πειθαρχία, ένα είδος ψυχικής τυραννίας, που επέδρασε στην ψυχοσύνθεση του και του δημιούργησε τη συναίσθηση ενός ηθικού καθήκοντος απέναντι στη μουσική, που έπρεπε να εκδηλώσει. Μετά τον πατέρα του διάφοροι δάσκαλοι συμπλήρωσαν τη μουσική του εκπαίδευση στο πιάνο, στο βιολί και στη σύνθεση, σε σημείο που σε ηλικία 13 μόλις χρόνων να διοριστεί δεύτερος οργανίστας της αυλής και να παρουσιάσει και τις πρώτες συνθέσεις του. Γνώρισε και τα έργα του Μπαχ. Στη Βόννη μυήθηκε στα έργα των Χάιδν, Περγκολέζε και στις γαλλικές και ιταλικές όπερες. Το 1787 γράφτηκε στο πανεπιστήμιο. Το 1789 πήγε στη Βιέννη, για να μελετήσει τον Μότσαρτ. Στις 29 Μαρτίου 1795 έδωσε το πρώτο του ρεσιτάλ ως πιανίστας στη Βιέννη, όπου από το 1796 εγκαταστάθηκε μόνιμα, ερμηνεύοντας το έργο του Κονσέρτο για πιάνο αρ. 2. Η υπόλοιπη μόρφωσή του παραμελήθηκε, ενώ η παιδική ανατροφή του ήταν ελλιπής, αφού η μητέρα του ήταν ασθενική και γρήγορα πέθανε, ενώ ο πατέρας του τέθηκε σε δικαστική απαγόρευση λόγω του αλκοολισμού του. Το 1787 επισκέφτηκε στη Βιέννη τον Μότσαρτ, για να τελειοποιηθεί κοντά του. Ο μεγάλος συνθέτης τότε τον ανέλαβε υπό την προστασία του και φρόντισε για την τελειοποίησή του. Μετά το θάνατο του Μότσαρτ, την καθοδήγηση του νεαρού μουσουργού ανέλαβε ο Χάιδν. Ένα από τα σημαντικότερα και το πιο τραγικό γεγονός της ζωής του Μπετόβεν αποτέλεσε η κώφωση του. Άρχισε να χάνει την ακοή του σταδιακά από την ηλικία των 26 ετών, το 1796 και, περίπου το 1820, θεωρείται πως ήταν ολοκληρωτικά κωφός. Το γεγονός αυτό προκαλούσε μεγάλη θλίψη στον Μπετόβεν. Παρά την απώλεια της ακοής του, έγραψε μουσική μέχρι το τέλος της ζωής του. Η υγεία του Μπετόβεν ήταν γενικά κακή και το 1826 επιδεινώθηκε δραστικά, γεγονός που οδήγησε και στον θάνατο του τον επόμενο χρόνο.
ΠΙΟΤΡ ΙΛΙΤΣ ΤΣΑΪΚΟΦΣΚΙ (1840-1893) Ο Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι ήταν Ρώσος ρομαντικός συνθέτης. Καταγόταν από εύπορη οικογένεια. Σπούδασε νομικά, και συγχρόνως πήρε απο τη μητέρα του τα πρώτα στοιχεία μουσικής μόρφωσης.
Απο πολύ μικρός έδειξε την εξαιρετική ευφυϊα του, όμως, την κλίση του πρός τη μουσική την αποκάλυψε πολύ αργότερα, όταν παρακολούθησε μουσικά θεάματα στην Αγία Πετρούπολη. Ήταν υπερευαίσθητος και φιλάσθενος από τα παιδικά του χρόνια και όταν, σε ηλικία 14 ετών, πέθανε η μητέρα του, άρχισε να εμφανίζει συμπτώματα μελαγχολίας. Σε ηλικία 23 ετών εγκαταλείπει τη θέση του δημοσίου υπαλλήλου και ξεκινάει μουσικές σπουδές στο Ωδείο της Αγίας Πετρούπολης. Μελετάει σύνθεση και διεύθυνση ορχήστρας. Στα έργα του, αν και επηρεασμένος αρχικά από λαϊκές μελωδίες της πατρίδας του, γρήγορα βρίσκει το δικό του προσωπικό στυλ.Γύρω στα 40 του μία άγνωστή του γυναίκα, η βαρόνη φον Μεκ, του έστειλε ένα γράμμα και του πρότεινε να αναλάβει όλα του τα έξοδα, ώστε να μπορεί αυτός να συνθέτει απερίσπαστος. Την άγνωστη αυτή φίλη ο συνθέτης δεν τη συνάντησε ποτέ. Έκανε πολλά ταξίδια στην Ιταλία, Γαλλία, Αγγλία, Αμερική όπου παρουσίαζε τα έργα του και γρήγορα έγινε διάσημος. Πέθανε σε ηλικία 53 ετών. Παρόλο που έγραψε πολλά κοντσέρτα, συμφωνίες και έργα μουσικής δωματίου, τα μπαλέτα του, "ο Καρυοθραύστης" και "η Λίμνη των Κύκνων", είναι αυτά που έχουν κάνει το όνομά του αθάνατο.Η μουσική του είναι εξαιρετικά μελωδική, πλούσια σε ενορχήστρωση, με συγκινησιακή φόρτιση που καθρεφτίζει τη μελαγχολική του ιδιοσυγκρασία.
ΣΕΡΚΡΕΪ ΠΡΟΚΟΦΙΕΒ (1891-1953) Ο Σεργκέι Προκόφιεβ γεννήθηκε στις 23 Απριλίου του 1891 σε ένα αγροτικό χωριό της Ουκρανίας, το Σόντσοβκα. Ο πατέρας του ήταν αγρονόμος, και η μητέρα του ήταν μια μορφωμένη γυναίκα με έντονη μουσική αίσθηση και δεξιότητα στο πιάνο.
Ο Προκόφιεβ είχε μια πολύ όμορφη παιδική ηλικία. Μεγάλωσε με την αγάπη των γονιών του. Ο αγαπημένος συνθέτης της μητέρας του ήταν ο Τσαϊκόφσκι. Η αγάπη του για παραμύθια με νεράιδες, ιππότες και ήρωες νεανικής αθωότητας επίσης θα τον επηρέαζαν στη μουσική του. Παράλληλα με τη μουσική, το σκάκι ήταν ένα μεγάλο πάθος της ζωή του. Έδειξε ασυνήθιστες μουσικές ικανότητες από την ηλικία των πέντε. Η μητέρα του αναγνώρισε αμέσως το ταλέντο του γιου της.Το 1904 έδωσε εξετάσεις για εισαγωγή στο Ωδείο της Αγίας Πετρούπολης. Ήταν ο νεώτερος σπουδαστής που έγινε αποδεκτός. Προσπάθησε να αναπτύξει το προσωπικό ύφος του. Τα γραπτά του δείχνουν ότι, ακόμα και στα πρώτα έτη του ωδείου, ήταν γεμάτος αυτοπεποίθηση, κριτικός απέναντι στους συμφοιτητές του, αποδοκιμάζοντας ακόμα και την κριτική που λάμβανε συχνά από τους δασκάλους του. Αυτό ερμηνεύτηκε από πολλούς ως υπεροψία και αλαζονεία, ίσως και να ήταν. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Ωδείο και, ως ο καλύτερος πιανίστας σπουδαστής, του απονεμήθηκε το Βραβείο Άντον Ρουμπινστάιν. Με την έκρηξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου ταξίδεψε στο Λονδίνο. Επίσης ταξίδεψε στην Ιαπωνία και από εκεί στην Αμερική όπου παρουσίασε τα έργα του. Η αποδοχή τους ήταν συγκλονιστική καθώς οι κριτικοί εναντιώθηκαν στην «άγρια» μουσική και το παράξενο παίξιμό του αλλά πολλοί από το κοινό ήταν ενθουσιασμένοι. Στη Νέα Υόρκη, γνώρισε και τη μελλοντική σύζυγό του. Στην Ευρώπη και στο Παρίσι, όπου έζησε κυρίως τη δεκαετία 1920, καθιερώθηκε ως ο «κόκκινος συνθέτης της πρωτοπορίας». Από το 1933 δίδαξε για αρκετά χρόνια σύνθεση στη μεταπτυχιακή σχολή του Ωδείου της Μόσχας. Εκεί θεωρήθηκε ήρωας που η επαναστατική μουσική του είχε κατακτήσει τη δύση. Την ίδια επόχή αρχίζει να γράφει και μουσική για τον κινηματογράφο όπως ο «Υπολοχαγός Κιγέ», ο «Αλεξάντερ Νιέφσκι» κ.α. Στη διάρκεια της γερμανικής εισβολής του 1941 έγραψε την όπερα «Πόλεμος και ειρήνη», βασισμένη στο μυθιστόρημα του Λέβ Τολστόι.Πέθανε στις 5 Μαρτίου 1953.
ΤΖΟΑΚΙΝΟ ΡΟΣΣΙΝΙ (1792-1868) Γόνος μουσικής οικογένειας, ο Ροσσίνι γεννήθηκε το 1792 στην πόλη Πεζάρο. Στα δεκαέξι του κερδίζει το πρώτο βραβείο του Ωδείου της Μπολόνια, για την μια καντάτα του, ενώ επιδίδεται στη σύνθεση όπερας.
Classical Music Mashup
ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ
- ΠΑΡΑΞΕΝΕΣ ΟΡΧΗΣΤΡΕΣ & ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΜΟΥΣΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ
The Vegetable Orchestra Literally Plays with Their Food
Stomp - A unique combination of percussion, movement and visual comedy
Stomp - Out Loud
Blue Man Group - Brooklyn Bridge Bateria
Fun Music with Cups, Coffee Break
Playing mozart with office stuff
Wintergatan - Marble Machine (music instrument using 2000 marbles)
Stomp - A unique combination of percussion, movement and visual comedy
Stomp - Out Loud
Blue Man Group - Brooklyn Bridge Bateria
Fun Music with Cups, Coffee Break
Playing mozart with office stuff
Wintergatan - Marble Machine (music instrument using 2000 marbles)
http://to-periodiko-mas-4.blogspot.com/2016/01/blog-post_8.html
Τα πιο ασυνήθιστα μουσικά όργανα του κόσμου!
Καταπληκτικά μουσικά όργανα 1
Καταπληκτικά μουσικά όργανα 2
Amazing techno street drummer Dario Rossi
Κοντσέρτο για γραφομηχανή
Beethoven's Ninth on the Toolbox Glockenspiel built by Tom Kaufmann
Two people playing hydraulophone (water pipe organ flute)
Two women play Bach´s Toccata & Fugue on a giant foot piano inside a toy store
Τα σκαλοπάτια του μετρό έγιναν πλήκτρα του πιάνου
Living Piano
Μουσική με ποτήρια
Τα πιο ασυνήθιστα μουσικά όργανα του κόσμου!
Καταπληκτικά μουσικά όργανα 1
Καταπληκτικά μουσικά όργανα 2
Amazing techno street drummer Dario Rossi
Κοντσέρτο για γραφομηχανή
Beethoven's Ninth on the Toolbox Glockenspiel built by Tom Kaufmann
Two people playing hydraulophone (water pipe organ flute)
Two women play Bach´s Toccata & Fugue on a giant foot piano inside a toy store
Τα σκαλοπάτια του μετρό έγιναν πλήκτρα του πιάνου
Living Piano
Μουσική με ποτήρια
ΜΑΘΑΙΝΩ ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ
- Παίξε με την φωνή σου https://online-voice-recorder.com/
ΕΙΚΟΝΙΚΟ ΠΙΑΝΟ
ΕΙΚΟΝΙΚΟ ΞΥΛΟΦΩΝΟ
🎹Εξερεύνησε ήχους και φτιάξε τραγούδια
Μουσική Σημειογραφία
Η Μουσική Γλώσσα της Ελλάδας και άλλων xωρών
Μιλώντας για τη Μουσική Σημειογραφία, αναφερόμαστε στο σύστημα συμβόλων που χρησιμοποιείται στη μουσική γλώσσα για να γράψουμε και να διαβάσουμε τη μουσική. Είναι, επομένως, ένας τρόπος γραφής όπως ακριβώς είναι τα γράμματα και οι αριθμοί.
Όπως κάθε χώρα και πολιτισμός έχει αναπτύξει το δικό του αλφάβητο, το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στον κόσμο της μουσικής. Το πιο διαδεδομένο σύστημα μουσικής γραφής είναι αυτό που χρησιμοποιεί το πεντάγραμμο, τακλειδιά (Σολ, Φα και Ντο) και τους επτά φθόγγους Ντο, Ρε, Μι, Φα, Σολ, Λα και Σι.
Για να φτάσουμε σε αυτόν τον τρόπο γραφής χρειάστηκε να περάσουν αιώνες, μέσα στους οποίους τα σύμβολα άλλαζαν ξανά και ξανά πριν φτάσουν στη μορφή που γνωρίζουμε σήμερα. Αυτό, όμως, δε σημαίνει ότι αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος με τον οποίο μπορούμε να γράψουμε μουσική. Υπάρχουν και άλλες μουσικές σημειογραφίες, κάποιες ξεχωρίζουν ανάλογα με τον τόπο από τον οποίο προέρχονται (π.χ. Ινδία, Κίνα κ.α.) ή ακόμα και με την εποχή στην οποία γεννήθηκαν (π.χ. Γραφική Παρτιτούρα).
Το απόσπασμα μεταφρασμένο στη δυτική μουσική σημειογραφία:
Δυτική σημειογραφία όπου κάθε σύμβολο είναι μία συγκεκριμένη νότα:
Βυζαντινή Σημειογραφία:
Θα δούμε, επίσης, τη μουσική σημειογραφία κάποιων άλλων χωρών έτσι ώστε να μπορέσουμε να τις συγκρίνουμε και να καταλάβουμε πόσο διαφορετική μπορεί να είναι η μουσική ανάμεσα στους διαφορετικούς πολιτισμούς. Η μουσική μπορεί να είναι διαφορετική τόσο ανάμεσα στα μουσικά όργανα και τον ήχο όσο και στον τρόπο με τον οποίο γράφεται.
Στην Ινδία υπάρχουν επτά νότες (όπως ακριβώς και στη Δύση) και τα ονόματά τους είναι: Σα Ρε Γκα Μα Πα Ντα Νι. Η μουσική τους είναι πολύ ιδιαίτερη και στηρίζεται πάρα πολύ σε πολύπλοκους αυτοσχεδιασμούς πάνω σε διάφορες μελωδίες. Στην Ινδική μουσική σημειώνονται οι συλλαβές (συλλαβική σημειογραφία) και από πάνω τους τοποθετούνται μικρά σύμβολα που εξηγούν τις αλλαγές στις νότες.
Παράδειγμα Ινδικής Σημειογραφίας
Η Ρώσικη μουσική σημειογραφία (Znamenny chant) μοιάζει πάρα πολύ με την Βυζαντινή αν και χρησιμοποιεί διαφορετικά σύμβολα. Χρησιμοποιείται και αυτή για θρησκευτική μουσική και ,όπως και η Βυζαντινή, δεν μας δίνει νότες αλλά το πόσο ανεβαίνει ή κατεβαίνει η φωνή.
Παράδειγμα Ρώσικης Σημειογραφίας
Στην Κίνα ο τύπος σημειογραφίας γκουτσίν (guqin) στην πιο παλιά μορφή του αποτελείται από γραμμένες λέξεις, που περιγράφουν βήμα-προς-βήμα τον τρόπο εκτέλεσης μιας μελωδίας -ένα είδος περιγραφικής σημειογραφίας. Στη νεότερη εκδοχή του τα ιδεογράμματα δίνουν οδηγίες για τον τρόπο εκτέλεσης, χωρίς ωστόσο να υπάρχουν σαφείς οδηγίες του ρυθμού, με εξαίρεση τα σημεία παύσης. Στη σημειογραφίαγκονγκτσέ (gongche) χρησιμοποιούνται κινέζικα ιδεογράμματα για τα ονόματα των φθόγγων. Μέχρι το 1900, και η αριθμητική μουσική σημειογραφία ήταν πάρα πολύ συνηθισμένη. Πρόκειται για ένα σύστημα όπου οι αριθμοί 1 έως 7 αντιστοιχούν στις δυτικές νότες ντο, ρε, μι, φα, σολ, λα και σι. Παράλληλα, χρησιμοποιούνται τόνοι και άλλα σημάδια για να δείξουν τη χρονική διάρκεια των ήχων.
Παράδειγμα Κινέζικης Σημειογραφίας
Όπως κάθε χώρα και πολιτισμός έχει αναπτύξει το δικό του αλφάβητο, το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στον κόσμο της μουσικής. Το πιο διαδεδομένο σύστημα μουσικής γραφής είναι αυτό που χρησιμοποιεί το πεντάγραμμο, τακλειδιά (Σολ, Φα και Ντο) και τους επτά φθόγγους Ντο, Ρε, Μι, Φα, Σολ, Λα και Σι.
Για να φτάσουμε σε αυτόν τον τρόπο γραφής χρειάστηκε να περάσουν αιώνες, μέσα στους οποίους τα σύμβολα άλλαζαν ξανά και ξανά πριν φτάσουν στη μορφή που γνωρίζουμε σήμερα. Αυτό, όμως, δε σημαίνει ότι αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος με τον οποίο μπορούμε να γράψουμε μουσική. Υπάρχουν και άλλες μουσικές σημειογραφίες, κάποιες ξεχωρίζουν ανάλογα με τον τόπο από τον οποίο προέρχονται (π.χ. Ινδία, Κίνα κ.α.) ή ακόμα και με την εποχή στην οποία γεννήθηκαν (π.χ. Γραφική Παρτιτούρα).
Θα χωρίσουμε τη Μουσική Σημειογραφία σε τρεις ομάδες και θα πούμε λίγα λόγια για κάθε μία από αυτές. Η πρώτη ομάδα αποτελείται από τις Μουσικές Γλώσσες διαφορετικών χωρών όπως αυτές σχηματίστηκαν μέσα στα χρόνια. Η πρώτη απεικόνιση της μουσικής με σύμβολα συναντάται στο Ιράκτο 2000π.Χ. περίπου ενώ έχει βρεθεί και μια πιο εξελιγμένη μορφή της το 1250π.Χ. Αν και η ερμηνεία αυτών των συμβόλων δεν έχει ερμηνευθεί πλήρως, είναι μάλλον ξεκάθαρο ότι πρόκειται για μουσική καταγραφή και άρα πρόκειται για μία από τις πρώτες μουσικές γλώσσες που έχουν ανακαλυφθεί. Προχωρώντας προς την Αρχαία Ελλάδα, υπάρχουν αρκετά ευρήματα που μας επιτρέπουν να καταλάβουμε τον τρόπο με τον οποίο σημείωναν τη μουσική οι πρόγονοί μας, παρ'όλ'αυτά δεν έχει εξηγηθεί πλήρως, ακόμα, το πώς αυτή η σημειογραφία χρησιμοποιούνταν. Η μουσική στην Αρχαία Ελλάδα αποτελεί ένα μυστήριο και αν και έχουμε πολλές ενδείξεις και θεωρίες, τίποτα δεν μπορεί να θεωρηθεί, προς το παρόν, σίγουρο ή αποδεδειγμένο. Η μουσική σημειογραφία της εποχής εκείνης χρησιμοποιεί τα γράμματα του αλφαβήτου και κάποια σύμβολα (γραμμές, τελείες κ.α.) που μπαίνουν από πάνω τους.
Ακολουθεί ένα απόσπασμα από τον Δελφικό Ύμνο στον Απόλλωνα (ο Επιτάφιος του Σείκιλου) σε αρχαιοελληνική σημειογραφία αλλά και η μετάφραση αυτής της γραφής στην σύγχρονη δυτική γραφή με το πεντάγραμμο και τις νότες που ήδη γνωρίζουμε.
Το απόσπασμα σε Αρχαία Ελληνική Σημειογραφία:
Το απόσπασμα μεταφρασμένο στη δυτική μουσική σημειογραφία:
Ο τρόπος που μπορούμε να μεταφράσουμε τα μουσικά σύμβολα της αρχαίας Ελλάδας σε σημερινές νότες:
Μεταγενέστερο μουσικό σύστημα που χρησιμοποιήθηκε στην Ελλάδα είναι αυτό της Βυζαντινής Μουσικής Σημειογραφίας. Σε αυτή τη γλώσσα είναι γραμμένη η μουσική που δημιουργήθηκε για την εκκλησία κατά την περίοδο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Μοιάζει πολύ στη δυτική σημειογραφία στο ότι αποτελείται και αυτή από συγκεκριμένους φθόγγους (νότες) οι οποίοι, όμως, έχουν άλλα ονόματα. Τα ονόματά τους είναι Πα, Βου, Γα, Δη, Κε, Ζω, Νη και είναι τα αντίστοιχα Ντο, Ρε, Μι, Φα, Σολ, Λα, Σι. Τα σύμβολα που χρησιμοποιούνται είναι τελείως διαφορετικά και δεν υπάρχει πεντάγραμμο. Η βασικότερη διαφορά ανάμεσα στις δύο γλώσσες είναι ότι ενώ τα σύμβολα στη δυτική σημειογραφία χρησιμοποιούνται για συγκεκριμένες νότες στο πεντάγραμμο, τα σύμβολα που χρησιμοποιούμε στη βυζαντινή σημειογραφία μας δείχνουν τι απόσταση πρέπει να ανέβει ή να κατέβει η φωνή μας (πόσες νότες δηλαδή). Η βυζαντινή μουσική, άλλωστε, είναι γραμμένη μόνο για φωνή και όχι για μουσικά όργανα. Δείτε παρακάτω τα παραδείγματα:
Πίνακας ο οποίος μας εξηγεί τι σημαίνουν τα σύμβολα στη βυζαντινή σημειογραφία (πόσο ανεβαίνει και κατεβαίνει η φωνή):
Δυτική σημειογραφία όπου κάθε σύμβολο είναι μία συγκεκριμένη νότα:
Βυζαντινή Σημειογραφία:
Βυζαντινή σημειογραφία μεταφρασμένη στη δυτική σημειογραφία:
Μουσική Σημειογραφία άλλων Χωρών:
Θα δούμε, επίσης, τη μουσική σημειογραφία κάποιων άλλων χωρών έτσι ώστε να μπορέσουμε να τις συγκρίνουμε και να καταλάβουμε πόσο διαφορετική μπορεί να είναι η μουσική ανάμεσα στους διαφορετικούς πολιτισμούς. Η μουσική μπορεί να είναι διαφορετική τόσο ανάμεσα στα μουσικά όργανα και τον ήχο όσο και στον τρόπο με τον οποίο γράφεται.
Στην Ινδία υπάρχουν επτά νότες (όπως ακριβώς και στη Δύση) και τα ονόματά τους είναι: Σα Ρε Γκα Μα Πα Ντα Νι. Η μουσική τους είναι πολύ ιδιαίτερη και στηρίζεται πάρα πολύ σε πολύπλοκους αυτοσχεδιασμούς πάνω σε διάφορες μελωδίες. Στην Ινδική μουσική σημειώνονται οι συλλαβές (συλλαβική σημειογραφία) και από πάνω τους τοποθετούνται μικρά σύμβολα που εξηγούν τις αλλαγές στις νότες.
Παράδειγμα Ινδικής Σημειογραφίας
Η Ρώσικη μουσική σημειογραφία (Znamenny chant) μοιάζει πάρα πολύ με την Βυζαντινή αν και χρησιμοποιεί διαφορετικά σύμβολα. Χρησιμοποιείται και αυτή για θρησκευτική μουσική και ,όπως και η Βυζαντινή, δεν μας δίνει νότες αλλά το πόσο ανεβαίνει ή κατεβαίνει η φωνή.
Παράδειγμα Ρώσικης Σημειογραφίας
Στην Κίνα ο τύπος σημειογραφίας γκουτσίν (guqin) στην πιο παλιά μορφή του αποτελείται από γραμμένες λέξεις, που περιγράφουν βήμα-προς-βήμα τον τρόπο εκτέλεσης μιας μελωδίας -ένα είδος περιγραφικής σημειογραφίας. Στη νεότερη εκδοχή του τα ιδεογράμματα δίνουν οδηγίες για τον τρόπο εκτέλεσης, χωρίς ωστόσο να υπάρχουν σαφείς οδηγίες του ρυθμού, με εξαίρεση τα σημεία παύσης. Στη σημειογραφίαγκονγκτσέ (gongche) χρησιμοποιούνται κινέζικα ιδεογράμματα για τα ονόματα των φθόγγων. Μέχρι το 1900, και η αριθμητική μουσική σημειογραφία ήταν πάρα πολύ συνηθισμένη. Πρόκειται για ένα σύστημα όπου οι αριθμοί 1 έως 7 αντιστοιχούν στις δυτικές νότες ντο, ρε, μι, φα, σολ, λα και σι. Παράλληλα, χρησιμοποιούνται τόνοι και άλλα σημάδια για να δείξουν τη χρονική διάρκεια των ήχων.
Παράδειγμα Κινέζικης Σημειογραφίας
